 |
|
 |
||||||||||||||||
|
พนมสารคาม เป็นคำผูกขึ้นใหม่สมัยรัชกาลที่ 4 จากชื่อเดิม ดงยาง (มีมาแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา) แรกผูกเป็นชื่อเจ้าเมืองดงยางว่า พนมสารนรินทร์ ต่อมาเรียกเมืองดงยางตามเจ้าเมืองว่า พนมสารคาม พนมสารคาม เป็นชื่ออำเภอตั้งอยู่บ้านท่าเกวียน ริมลำน้ำท่าลาด จังหวัดฉะเชิงเทรา ได้จากนามเจ้าเมืองว่าพระพนมสารนรินทร์ ชื่อพนมสารนรินทร์ เป็นคำบาลี 3 คำ คือ พนม, สาร, นรินทร์ พนม หมายถึง ป่า, ดง, ป่าไม้, ดงไม้ ฯลฯ มีรากคำจากบาลีว่า วน (อ่านว่า วะ-นะ) สาร หมายถึง สำคัญ, ประเสริฐยิ่ง, แข็งแรง, แก่นของไม้ชั้นในสุด และส่วนแข็งที่สุด คาม หมายถึง หมู่บ้าน, ชุมชน นรินทร์ หมายถึง คนผู้มีอำนาจ ได้จากคำบาลีว่า นร (อ่านว่า นะ-ระ) กับ อินทร (อ่านว่า อิน-ทะ-ระ) มีข้อสังกตจากชื่อ พนมสารคาม ว่าแต่เดิมน่าจะให้สะกดว่า พนมสาลคาม เพราะคำบาลี สาล (อ่านว่า สา-ละ) หมายถึง ต้นรัง หรือต้นยางก็ได้ (แต่นิ้ยมเรียกทับศัพท์ว่าต้นสาละ) สอดคล้องกับภูมิประเทศบริเวณลำน้ำท่าลาดเต็มไปด้วยต้นยาง มีชื่อ เขาดงยาง เป็นพยาน แล้วได้น้ำมันยางจากต้นยางเป็นสินค้า ขณะเดียวกันก็เอาต้นยางมาเผาสุมเป็นถ่านได้อีก ตรงตามที่ตั้งเมืองครั้งแรกว่าท่าถ่าน |
